De artistieke praktijk van Stéphane Vervaeke concentreet zich voornamelijk rond het creëren van zintuiglijke landschappen. Deze landschappen, gekenmerkt door tegenstijdige elementen zowel op vlak van thematiek (chaos/orde, verwaarlozing/bescherming, angst/hoop, fragiliteit/kracht, ...) als op vlak van materialiteit (textiel, plaaster, huishoudelijke objecten, afvalmaterialen, ...) zijn nooit af, maar altijd in beweging en verandering. De creaties zijn een ode aan innerlijke werelden, het belang van ervaringen, het onbewuste, het bovennatuurlijke of het spirituele, het kind zijn en de kracht van verbeelding, magie en verwondering. In een wereld waar het verstandelijk begrijpen centraal staat, vindt zij het belangrijk een dergelijk tegengewicht of verzet te bieden. Ze hoopt dat de kracht van haar creaties schuilt in de uitwisseling tussen het publiek en de werken waarbij de ervaring van een lichamelijke of zintuiglijke realiteit centraal staat. Deze lichamelijk ervaring gaat vooraf aan zijn metaforische of symbolische referenties. Ervaringen in termen van kleur, licht, energie en materialiteit primeren voor haar boven de taal om iets over onszelf en de wereld te bevatten.