GESPREK MET EEN SPIN

SARAH:

Mijn prak­tijk ver­trekt van­uit een fas­ci­na­tie voor bete­ke­nis­struc­tu­ren. Hoe orde­nen wij als mens de wer­ke­lijk­heid rond ons? Ik ga op zoek naar de fric­tie tus­sen (nieu­we) media en tac­tie­le mate­ri­a­len zoals klei, zand, papier maché, … In deze clash ont­staat er een zin­tui­ge­lij­ke alert­heid. Herkenbare tex­tu­ren belan­den in een bevreem­den­de con­text. Deze nieu­we ruim­tes wor­den bewoond door arche­ty­pen die hun eigen bete­ke­nistra­di­tie mee­ne­men en tege­lij­ker­tijd bevragen.

SPIN:

Ik ben gaan leven in deze plooi­ba­re plek­ken, beel­den die zijn ont­staan door het knip­pen en plak­ken in een bestaan­de wer­ke­lijk­heid. Ik ben een arche­ty­pe. Ik ver­wijs naar mezelf, naar een col­lec­tie­ve erva­ring. (licht aar­ze­lend) Er is geen ​‘doen als­of’ op deze plek, alleen aan­we­zig zijn. Het is een zeer trans­pa­ran­te con­struc­tie. Je ziet de came­ra, het potlood.

SARAH:

De speel­se ver­vreem­ding in mijn werk nodigt de kij­ker uit om bestaan­de bete­ke­nis­re­la­ties te eva­lu­e­ren of te her­ont­dek­ken en con­tact te maken met een eigen licha­me­lij­ke gevoe­lig­heid. De wer­ken ver­lan­gen ernaar ont­van­ke­lij­ke, zorg­za­me aan­dacht aan te moedigen.