Marie Malingreau (maisonmiet) vindt plezier in het ongemak, zoekt soelaas in verdriet. Ondergedompeld in een antropomorfe wereld waar bomen benen hebben, kroonluchters echt armen hebben, dieren kunnen praten en waaiers ook gevoelens hebben - gedreven door de grootste inspiratie dat het leven is; onze wortels en alles wat ontspruit, het binnenste van ons lichaam tot in de kleinste cel. Na haar studies architectuur en enkele jaren in het vak te hebben gewerkt, besloot ze haar koers te veranderen en zich te concentreren op het afbeelden van de mens als architectuur in plaats van de gebouwde ruimte eromheen. Haar autonome praktijk richt zich vooral op teken- en schilderkunst maar breekt regelmatig los uit de dimensies van het medium. Om haar papieren universum tot leven te brengen experimenteert ze met klei, latex, textiel, installaties,… Daarnaast werkt ze aan sociaal-culturele projecten en crëeert ze regelmatig artwork, props en scenografiëen voor en samen met muziekanten en filmmakers. Organische lijnen en felle kleuren komen samen in tekeningen die zichzelf, haar duisternis, niemand en iedereen uitbeelden. Afgehakte hoofden, dramatische lichamen, handen en ingewanden weven door haar werk en vormen een imaginaire taal voor spirituele, fictieve en persoonlijke verhalen. In dit rijk bestaan humor, verdriet, vrolijke vormen en bloederige thema’s naast elkaar.