Het werk van Arne Bastien toont een vijandige houding ten aanzien van het beeld. In zijn schilderijen is het onderwerp altijd een spanningsveld, een activiteit, een storing of een splitsing. De blik wordt door deze storingen in beweging gebracht. Door op verschillende punten scherp te stellen, door compositorische splitsingen en een soms trage dan weer ritmische, nerveuze penseelvoering, wordt het onmogelijk het werk terug te brengen tot een beheersbaar, consumeerbaar beeld. De grijpende blik wordt afgelegd en een bindend kijken neemt over.
Het onaffe, de twijfel, het brutale zoeken en een intelligente weerstand tegen de reducerende werking van beelden, produceren een uitermate boeiend en noodzakelijk heterogeen oeuvre.