Ik volgde een grafische opleiding aan het St Lukasinstituut Brussel. Naast mijn werk in het dko bleef ik actief als kunstenaar. Later volgde ik nog een aantal opleidingen hedendaags textiel. Een aantal textieltechnieken waren perfect te combineren met mijn grafische achtergrond.

Meestal werk ik rond een thema, dat kan maanden meegaan, of ik verlaat het sneller als het mij niet meer boeit. Oude kledingstukken, oude waaierdozen, schedels en skeletten krijgen een tweede leven in mijn atelier.

Door de lange droogtijd van de lagen papier of stof werk ik aan meerdere werken. Door mijn nieuwe atelier is dit perfect mogelijk. Ik heb verschillende werkhoeken.

Ver weg en voorbij het ordinaire zoeken van de succesformule of het plezier van de toeschouwer volg ik mijn eigen, eigen eigenzinnige weg. Ik zoek het ultieme evenwicht en blijf de verfijnde, rijke materie bedrukken tot de uiterste grens van het bijna kantelen.

De rode draad door mijn werk is vergankelijkheid. De structuren en texturen die overblijven na dat de tijd haar werk heeft gedaan geven mij inspiratie.

Mijn eerste niet gedrukte werken waren collages met ragfijn bedrukt papier en textiel in tere witte en beige tinten. Kleur gebruik ik als onderlaag. Laag na laag komt mijn beeld tevoorschijn en meestal eindig ik met zeer lichte tonen. Ik maak geen ontwerp. Ik werk al doende en zoekend.

De sfeer in mijn werk is mysterieus en geeft een fragiele indruk, de figuratieve elementen worden slechts gedeeltelijk getoond alsof ze opduiken uit de mist.
Ik verzamel veel losse ideeën en stalen van textiel in mijn schetsboeken.
Als er voldoende zijn in dezelfde sfeer maak ik er een boek van.

Ik werk het liefst in reeksen omdat ik telkens verplicht word andere oplossingen te vinden en dat mijn werk sterker wordt in groep. Mensen vertellen mij dat mijn werk een donker kantje heeft. Dat klopt, ik heb zo mijn verhalen, maar laat het werk liever voor zich spreken.

Annemie Rager