Ann Grillet. Haar werken vragen een aandachtige blik. Zodra je ervoor staat, slorpen ze je helemaal op. Slow art, die uitnodigt tot heel langzaam kijken.

Eén op één, jij één met het werk, zo worden haar mentale landschappen het best gedegusteerd. Hoe langer je voor het werk verblijft, hoe meer het zich ontvouwt, hoe meer er zich toont, hoe meer lagen en intrigerende details je ontdekt. Of het nu nachtblauw is dat neigt naar diepzwart of een palet van extravert cadmiumgeel, elk doek nodigt je uit tot een intieme dialoog. Heel sterk ervaar je in haar werk welke intense impact kleuren op ons kunnen hebben.
Het zijn soms vijftien à twintig lagen, dun gesmeerde acryl of olieverf, te beginnen met meestal een hele felle kleur en vaak eindigend in veeleer donkere of gedempte tonen. Een spel van vlakken, lijnen, stippen, bollen, druipers — de kunstenares bespeelt graag het vormelijke alfabet van de abstracte schilderkunst, maar toch is het eindresultaat heel rustig en harmonieus. Esthetisch zou je het kunnen noemen, ware het niet dat er steeds ook iets is wat wringt. Er is tegelijk een verlangen naar uitpuren, naar uitkomen bij een essentie, en een tegenkracht die genoeg frictie genereert in elk werk.
Ontoevallige toevalligheden

De logische onlogica van elk werk houdt de kijker gaande, de ontoevallige toevalligheden, waar Ann Grillet bewust op inspeelt. Bij de aanvang van een werk heeft ze meestal een plan, een sfeer of een gevoel of een kleur dat ze centraal wil plaatsen, maar gaandeweg neemt het werk het over en laat ze zich leiden door wat zich aandient. Om dan weer in te grijpen wanneer het nodig voelt. Dat hele proces is vaak heel zichtbaar aan de randjes van haar werken, waar de verf zich laag na laag veelkleurig ophoopt. Ze vergelijkt het zelf graag met de muziekvorm free jazz, waarbij men enigszins een idee heeft waar men naartoe wil, maar uiteindelijk toch spontaan tot een nieuw en verrassend geheel komt.
Het zijn werken die je moet ondergaan, die je mag ondergaan. Ze verlangen dat je er even voor gaat zitten. Op het eerste gezicht heb je misschien het gevoel dat er heel weinig gebeurt, om gaandeweg te ontdekken dat er net heel veel gebeurt. De densiteit van de betekenis neemt stelselmatig toe hoe langer je je engageert; het spanningsveld groeit aan zolang je blijft kijken.

Colorist

Hoe kleuren op elkaar inwerken en met elkaar in dialoog gaan, intrigeert Ann Grillet. Daarom blijft ze toegewijd aan de abstractie, omdat dit het ideale speelveld is voor haar geheel eigen taal. Altijd al gefascineerd door landschappen, door anders kijken dan de anderen en misschien meer zien, door naar binnen kijken ook, doorheen ramen naar afgebladderde of afgebroken muren of doorheen ons innerlijke venster. Je kunt haar werken zien als mentale ruimtes, waarin je kunt rondwandelen. Ze bespelen je innerlijke landschap en nemen je mee.
Elk werk van Ann Grillet is een mysterie, maar de mogelijke zwaarte ervan wordt opgeheven door het overduidelijke schilderplezier, de speelse toevoegingen en vormen, de vitale kleuren die je doorheen de gelaagdheid en in de kantlijnen van elk canvas ontdekt. De transparantie maakt dat je tegelijk in elk werk gezogen wordt, maar toch heel vrij wordt gelaten in je interpretatie.
Haar nu volop openbloeiende oeuvre biedt je een heel zintuiglijke, tactiele ervaring, die je even uitnodigt naar een stille plek ver weg van de hectische wereld, waar vormelijke eenvoud zich toont in zijn volle verleidelijkheid.