De tekeningen in oliepastel van Ilse Popelier worden gekenmerkt door de snelle en krachtige krijtstrepen op papier. De werken tonen beweging, licht, tijd en plaats, composities van alledaagse dingen. Het gaat om de weerkerende vaststelling dat alles nodig is zoals het is zodat het ene het andere verklaart en dus noodzakelijk maakt.