Elk schilderij van Mieke verkent nieuwe werelden en technieken. De Leveche-wind aan de Spaanse kust liet haar op golven zweven. Met lokale Pyriet-steentjes creëerde ze landschappen op doek. ‘s Morgens spoot ze het visrestaurant proper en als er echt geen brood op de plank kwam bracht ze zelf beschilderde bordjes aan de man op de dijk. In de bergen van Nepal richtte ze een schooltje op voor de kinderen. Zo hoefden die niet meer dagelijks te dalen en te stijgen voor de les. Mieke bracht mensen samen met geschreven uitnodigingen, zamelde geld in met een tombola, een tentoonstelling en een concert van Katastroof.

Door de jaren heen maakte haar lichaam het uitdagender om op avontuur te gaan. Maar grenzen verleggen doet ze nog elke dag op doek en onder de mensen. Figuren, dieren, heelallen, aquarel, krijt, olieverf, ... Elk werk is een herontdekking voor haar en de kijker. De input die ze kreeg van de wereld geeft ze nu terug. Ook in het atelier van de Facktorij, waar ze een vaste waarde is en ze haar expertise en zorgzaamheid deelt met metgezellen.