Als inspiratie doorploegt Vanhoutte zijn eigen leven en omgeving. Zijn werk ontstaat zoekend met verschillende materialen, woordspelingen en herinneringen. Schetsen en ideeën vloeien voort uit een onafgebroken dagdromen. Daarna bricoleert en assembleert hij deze tot nieuwe installaties en doordacht samengestelde kleurenpaletten. Zijn kennis in materie en kleur nam hij mee uit zijn carrière in de interieurinrichting. Zijn werken zijn als puzzelstukken die langzaam samenvallen en verder groeien. Personages verrijzen uit de diepste fantasiën. Ze staren de kijker recht in de ogen. Zo speelt Vanhoutte met keuzes waarbij fantasie en verwarring elkaar ontmoeten. Vanhoutte wil de magie van het fantaseren oproepen bij de kijker, of wil hij het net teruggegeven aan zijn toeschouwer?