Jeffrie

Jeffrie heeft aanvankelijk in steen, later in klei en uiteindelijk in verloren was zijn ding gevonden.
Wanneer de ;middelen voorhanden waren om te gieten, een personage bedacht en uitgebouwd, dat evenzeer de trekken van een vogel als van een menselijk wezen vertoonde.
Het was een antropomorfe verschijning met armen als spitse vleugels, benen die op een punt uitmondden, een kop zonder uitgesproken gelaat en een geheel dat leek opgebouwd te zijn aan de hand van uit elkaar schuivende repen van een cilinder die het geheel een lichte, bijna zwevende allure gaven.
Vaak waren de armen uitgestrekt, waren de vleugels opengevouwen. Wat een indruk van zich verheffen bood en het beeld van een triomf evoceerde van het zich bevrijden.

de beeldtaal van Jeffrie is thans een begrip geworden.
Zijn bronzen figuur kan nu even gaan neerzitten en zelfs vrouwelijke kenmerken verwerven. Een ander stramien van repen materie vertonen, heel lichtjes anders in een herkenbaar patroon.
Het patroon van een kunstenaar die zowel naar de vorm als naar de gedachte een grote waardering verdient.
Tekst over Jeffrie van kunstcriticus Hugo Brutin (a.i.c.a.)